vrijdag 5 oktober 2012

Verslag Bonita Avenue
1.      
a.  Peter Buwalda, Bonita Avenue
b. Amsterdam, september 2010, elfde druk oktober 2011
c. 543 pagina’s
2.      
Psychologische Roman
3.      
Het eerste hoofdstuk begint met een vertelling van Aaron Bever (geboren in 1972 dus ongeveer 36 jaar in 2008) die in België woont en in de trein naar Brussel zit, waarin hij zijn ex-schoonmoeder Tineke Sigerius ontmoet. Het is 2008. Toen Aaron voor het eerst in het gezin van zijn vriendin Joni Sigerius kwam kennismaken, was dat niet zo’n succes. Als fotograaf op de universiteit had hij namelijk ooit een naaktfoto van haar vader Siem na afloop van een zwempartij bij een roeiwedstrijd gepubliceerd en die foto werd overal in Enschede opgehangen. Zijn schoonvader had dat niet leuk gevonden. Maar later hadden ze toch een redelijk goede band gekregen o.a. vanwege het judo. Siem was namelijk een heel goede judoka ten tijde van bekende Nederlandse grootheden als Anton Geesink en Willem Ruska en hij was door een noodlottige blessure net de Olympische Spelen misgelopen. Siem geeft Aaron één van zijn judopakken en ze vechten daarna ook nog menig oefenpartijtje uit. Maar het zal in 2000 anders uitpakken. Siem heeft een tweetal dochters over wie hij zich ontfermd heeft, maar ze zijn niet van hem. (Joni en Janis) Uit zijn eerste huwelijk heeft hij wel een zoon: Wilbert. Deze heeft een crimineel verleden: hij heeft iemand doodgeslagen met een hamer. Aaron hoort van Tineke dat Siem dood is.
Siem is de verteller van hoofdstuk 2. Hij zit in mei 2000 in China (Shanghai) Hij is een beroemd wiskundige geworden en rector van de universiteit en hij kan profiteren van de commerciële opzet van het leveren van sudoku’s. Hij heeft gehoord dat zijn zoon Wilbert vrijgekomen is uit de gevangenis. Op een receptie ziet hij iemand die veel lijkt op zijn dochter. Terug in zijn hotel kijkt hij naar een pornosite en vraagt zich af of het meisje zijn dochter Joni is. Hij twijfelt sterk, maar ze heeft een andere kleur ogen. Hij denkt aan een periode uit haar jeugd toen ze geld had opgehaald via een collecte en de biljetten uit de bus had gestolen. Ze had eerst fel ontkend, maar later toch toegegeven.
Op de Chinese televisie ziet hij opnamen van een vuurwerkramp. Maar hij kan niet verstaan waar het is. Het blijkt later zijn eigen stad Enschede te betreffen. We schrijven dus 13 mei 2000.
Joni vertelt hoofdstuk 3. Dat gaat ook weer a-chronologisch. Eerst vertelt ze over een bezoek van haar zus Janis naar Amerika, waar ze met een man Boudewijn Stol en haar zoontje Mike in Los Angeles woont. Het is geen leuk bezoek en ’s morgens zijn de gasten met de noorderzon vertrokken. Dat is in 2003 gebeurd. Het was de eerste keer dat ze na de ramp van 2000 weer bezoek kreeg uit Nederland.
Dan gaan we weer naar 2008. Joni koopt met ene Rusty een groot pand. Ze krijgt een mail van Aaron die haar gezien meent te hebben in Brussel. Dat kan niet. Aaron was haar vroegere vriend. Ze vertelt over 13 mei 2000, toen ze met hem een bruiloft in Zaltbommel bijwoonde en de ramp dus zelf had gemist. Aarons huis was wel beschadigd door het vuurwerk.
Aaron ontvangt de mail van Joni. Ze heeft het over de vuurwerkramp en de zelfmoord van Siem. Onder cover beheerden Joni en Aaron een pornosite. Joni was daarop in lingerie en andere speeltjes te zien. Ze verdienden miljoenen dollaar per jaar. Op de vuurwerkdag zijn
ze in Zaltbommel. Joni ontmoet daar Boudewijn Stol, een oudere man die voor Mc Kinsey werkt en die interesse in haar heeft. Aaron is heel jaloers.
Siem vertelt dat hij Joni en Aaron na de vuurwerkramp op zijn boerderij te logeren krijgt. Hij sluit vriendschap met Aaron en ze praten veel over judo en vechten ook met elkaar wat partijtjes. Siem heeft daarnaast een vriendinnetje dat nota bene net zo oud is als zijn dochter, Isabelle. Hij heeft namelijk zijn seksuele interesse in zijn tweede vrouw Tineke verloren. Haar figuur is niet meer aantrekkelijk. Zij heeft zich op het maken van meubels gestort. Isabelle wil niet met hem naar bed en eist dingen van Siem die hij niet kan waarmaken. Ze maakt het uit maar ze houdt hem als een “puppet on a string.” Hij moet alles stiekem doen: o.a. mailen en hij doet dat vaak ’s nachts. Daarna zoekt hij zijn seksuele heil in pornosites. Ook die waarop hij vermoedt dat het zijn dochter is. Joni zelf komt hem waarschuwen: er wordt over hem geroddeld op de universiteit waarvan hij rector magnificus is. Iedereen weet dat hij een eerstejaars studente als vriendin heeft. Siem wordt gepolst door Thom de Graaf of hij minister van Onderwijs wil worden. Ze willen zijn voorganger kwijt.
Dan komt ook het bericht binnen dat Wilbert, Siems echte zoon, vrij gekomen is en gevraagd heeft of zijn halfzusjes nog in leven zijn.
Het perspectief wisselt steeds en nu is het weer Joni die vertelt. Ze denkt terug aan de periode dat Wilbert bij hem kwam wonen in Enschede. Hij deed allemaal dingen die niet door de beugel konden en hij kwam in verzet tegen zijn vader. Joni vond dat wel interessant. Dat was na hun Amerikaanse periode. Er waren toen veel ruzies geweest tussen Wilbert en zijn vader. Hij gebruikte drugs en was seksueel actief. Hij daagde de bijlesjuffrouw van Joni uit met seksuele handelingen en die doet aangifte. Vader Siem zet Joni onder druk om tegen Wilbert te getuigen en die doet dat. Daardoor wordt Wilbert tot tien maanden jeugddetentie veroordeeld. Ze heeft meineed gepleegd door te zeggen dat Wilbert haar ook seksueel benaderd heeft. Maar nu heeft ze aangegeven dat ze met Wilbert wil praten nu hij uit de gevangenis komt. Hij heeft in zijn eerste opsluiting namelijk alleen maar slechte dingen geleerd en hij heeft later iemand doodgeslagen met een hamer. Nu is hij echter weer vrijgekomen. Aaron is echt jaloers. Hij wil niet dat ze met Wilbert praat.
(2000) Siem is weer benaderd om Minister te worden. Hij wil het huis van Aaron doorzoeken om bewijzen van de pornosite ,et Joni te vinden. Eerst vindt hij alleen maar een bon van de huur van een luxe resort. Hoe kan Joni zoveel geld hebben? Hij moet die twee een tijdje uit de buurt hebben om verder te kunnen zoeken en biedt hun een reisje naar Corsica aan. Daar zal Joni aan Aaron vertellen dat ze naar Amerika zal vertrekken. Maar ze hebben samen grote belangen. Zij was de initiatiefneemster voor de opzet van de pornosite. Aaron was een goede fotograaf en ze verdienen op die manier kapitalen. Ze hebben zelfs een luxe jacht bij elkaar “gehoereerd.”
(2008) Het blijkt dat ze na haar Mc Kinseyperiode eigenlijk op dezelfde weg is verder gegaan. Boudewijn is weer van haar af en hij heeft de zorg over hun zoontje Mike overgenomen. Joni doet iets heel onduidelijks, maar het heeft ook weer te maken met de porno-industrie. Ze produceren seksfilms. Ze ontmoet een pornosterretje Bobbi Red dat ook een filmrol in de Hollywood-scene heeft gekregen.
(2000) Siem onderzoekt opnieuw de zolder van Aaron. Hij ontdekt nu allerlei seksattributen van Joni en nu heeft hij het bewijs dat zij wel het meisje is van de pornosites die hij bezoekt. Het is een geweldige klap voor hem. Hij is een potentiële Minister van onderwijs met een moordenaar als zoon en een websitehoer als stiefdochter. Hij heeft zelf ooit betaald voor de pornofoto’s van Joni. Hij raakt even de weg kwijt, want hij kleedt zich uit en trekt het lingerieslipje van Joni aan. Op dat moment komen de twee jonge mensen thuis uit Corsica, want ze willen de wedstrijd Frankrijk-Nederland tijdens het EK-voetbal in Nederland thuis bekijken. (21 juni 2000) Siem vliegt het huis uit, naakt, wordt toch geconfronteerd met zijn dochter en loopt dwars door de pui van het huis heen. Hij bloedt en moet zich schuilhouden totdat het donker wordt. Aaron en Joni breken met daarna elkaar . Joni gaat naar de Verenigde Staten en Aaron blijft achter als een echte loser. Ook het contact met zijn judovriend Siem Sigerius wordt verbroken. Hij voelt zich betrapt door zijn dochter en in een flashback denkt hij terug aan de eerste keer dat hij betrapt werd in zijn leven. Hij leefde een saai huwelijksleven met Margriet Wijn en hij had een leuke onderbuurvrouw Tineke. Toen hij geblesseerd was voor de Olympische spelen en met een gipsbeen in bed lag, had ze hem dagelijks nagelopen. Hij was door haar en haar vader op zijn wiskundeknobbel gewezen.
Maar later was hij op een feestje bij haar blijven hangen en hij was de koffer met haar ingedoken. Margriet had even gewacht en had hem toen betrapt met Tineke. Dat was de reden voor een echtscheiding. Vanaf dat moment had Siem zich ontfermd over Joni en Janis. Wilbert was met zijn moeder Margriet mee gegaan.
Joni vertelt over haar vernieuwde contacten met Aaron. (2008) Ze mailen, maar dan hoort ze weer een tijdje niets. Aaron was destijds jaloers geweest op Wilbert. Ze doet dan aan de lezer verslag van haar ontmoeting met Wilbert. Hij zit in een opvangtehuis in Amsterdam en zit aan de grond, gebruikt drugs. Ze biecht hem op dat ze van haar vader getuige moest zijn in de rechtszaak tegen hem. Ze vertelt ook dat hij haar nooit echt heeft verkracht. Alle initiatief was immers van haar uit gegaan.
Hij had na zijn jeugddetentie wraak gezocht en had Joni willen vermoorden, maar door een toevalligheid was dat niet doorgegaan. In de gevangenis had hij alleen maar slechte dingen geleerd. Hij vraagt aan Joni of ze rijk is. Joni beaamt het, maar vertelt Wilbert dat haar vader haar pornoactiviteit heeft ontdekt. Ze vertrekt daarom naar Amerika.
Siem wordt in oktober 2000 Minister van onderwijs. Zijn omgeving is gescreend (o.a. Aaron) Die vertelt aan de Inlichtingendienst dat Siem altijd een vader voor hem geweest is en dat Siem nauwelijks contact met Wilbert heeft
Die is echter amper beëdigd of hij ontvangt sms’jes met een vervelende inhoud.. Ze gaan over de pornosite van Joni en hij vermoedt dat Wilbert wraak wil nemen voor het verleden. Hij ontvangt later een brief met een dildo erin met de opdracht 100.000 gulden op het strand in Scheveningen te begraven. Tineke voor wie hij alles verborgen heeft gehouden, komt nu ook met vragen. Wat is er aan de hand? Dan vertelt Siem haar alles van de pornosite van Joni. Ze weten nog niet goed wat ze ermee aan moeten.
(2008 )Joni doet een pornoact in een film met Bobbi. Ze hoort van Boudewijn Stol dat Aaron gebeld heeft naar Mike en dat hij contact met Joni wil. Ze weet niet of ze dat wel gaat doen.
(2000) Siem haalt 100.000 gulden op bij de bank, maar hij begraaft het geld nog niet. Hij wil afwachten wie er komt, maar hij ziet niemand komen opdagen. Dan brengt hij het geld terug naar de bank. Zijn vrouw is met Janis al op wintersport en hij zal hen nareizen. Hij gaat eerst terug naar Enschede. Wanneer hij naakt in de badkamer staat, hoort hij wat en dan komt Wilbert binnen. Hij heeft een dorsvlegel bij hem en komt wraak nemen. Hij weet Siem flink te verwonden, maar die herstelt zich knap . Hij is niet voor niets judoka geweest en hij overstrekt de elleboog van Wilbert, waardoor die gilt van de pijn van de gebroken elleboog en vlucht. Later blijkt dat hij een flinke hoeveelheid rum genuttigd heeft. Siem wil vertrekken naar Frankrijk voor zijn wintersportvakantie.
(2000) Joni heeft half december Aaron gebeld. Hij zit psychisch in de problemen. Ze wil met de kerst naar Enschede komen en heeft tickets geboekt (21 december.) Op Schiphol wordt ze opgevangen door Boudewijn die wel wat in haar ziet en de laatste maanden met haar heeft gemaild. Joni koop wat presentjes voor Aaron. Maar als ze bij hem komt, ziet ze dat hij aan de rand van de waanzin zit. Hij heeft een psychose . Zijn huis is vervuild: hij heeft een half jaar niets aan zichzelf en zijn huis gedaan. Joni beseft dat hij moet worden opgenomen. Ze zet hem af in een kliniek. Zelf heeft ze ook een probleem: ze is namelijk zwanger …. van Aaron. Op Corsica hadden ze enkele keren onbeschermd gevrijd. Aaron weet het niet, alleen Boudewijn heeft ze het verteld. Die is zelf onvruchtbaar en hij haalt Joni over geen abortus te plegen. Later trouwt hij dus met haar. Mike is dus de zoon van Aaron.
Joni is naar Europa gekomen om het jacht van 1,5 miljoen dollar aan een Amerikaan te verkopen. Onderweg naar Val d’Isere in Zuid-Frankrijk krijgt ze een migraineaanval en ze gaat dan eerst naar het luxe jacht waar ze medicijnen weet te liggen. Wanneer ze op het schip komt, doet ze een verschrikkelijke ontdekking. Haar vader heeft zich op het jacht opgehangen: vliegen bedekken zijn lichaam.
(2000) In het laatste hoofdstuk is Siem de personale verteller. Ook hij is op weg naar Frankrijk. Hij gaat op skivakantie. Maar hij rijdt de snelweg af en gaat naar de Belgische Ardennen. Hij heeft iets te verstoppen en dan wordt het verhaal nog luguberder.
Hij vertelt in een flashback dat Wilbert met zijn dronken kop de sneeuw was ingevlucht. Hij had hem liggend in de sneeuw gevonden maar hij ademde nog wel. Maar het was heel koud en Wilbert had veel gedronken. Na een paar uur was hij doodgevroren. Wat moest Siem met het lijk doen? De politie zou hem snel op het spoor zijn. Hij besluit zich van het lijk te ontdoen. Met behulp van de zaagmachine van Tineke (die immers meubels maakte) snijdt hij het lichaam van Wilbert in stukken. Ook hakt hij er met de bijl op los. Hij doet de stukken van het lichaam in een tentzak en een rugzak en dropt de ledematen in een bos in de Ardennen. Daarna vertrekt hij naar Zuid-Frankrijk om het jacht van Joni op te zoeken. De rest is aan de lezer bekend
.
Mijn Mening:
Ik vind Bonita Avenue een zeer goed boek, er waren dingen die ik niet goed vond, of niet leuk, maar uiteindelijk vind ik het nog steeds een goed boek. Ik vond dat het psychologische deel van het verhaal heel sterk was, alle gedachten werden duidelijk uitgelegd en beschreven, hierdoor kun je je beter inleven wat ik heel belangrijk vind in een verhaal. Er zijn toch wel een paar dingen waar ik me niet in kan inleven: Waarom doodde Wilbert Joni niet op dat fietspad? (dat had ik gedaan als ik een gestoorde crimineel was) Of waarom trok Siem dat slipje aan op die zolderkamer? (Deze vraag werd ook aan Peter Buwalda gesteld bij zijn praatje op school en ik vond eerlijk gezegd dat hij er zelf ook niet zo een goed antwoord op had). Wat ik ook goed vind aan het boek, is dat mensen slechte beslissingen maken. Omdat het boek niet erg goed afloopt, kun je zelf denken van: ‘dat had ik niet fout gedaan en dan was dit mijn niet overkomen’, dat vind ik altijd wel fijn. Om dezelfde reden vindt ik het fijn dat die slechte afloop alleen maar komt, doordat een hoeveelheid rampen, die onrealistisch groot is, dan denk  je ook dat het jou nooit zou overkomen. Het boek zet erg aan tot denken, wat ik ook leuk vind aan boeken. Ook heb ik respect voor Buwalda dat hij met al die flashbacks nog steeds een begrijpelijk (het zij moeilijk) en tot op het laatste (een na laatste eigenlijk) hoofdstuk een enorme spanning er in houdt. Je wil constant weten hoe het verder gaat. Het lijkt mij erg moeilijk om een verhaal in zo een ingewikkelde constructie te schrijven en dat het dan ook nog geheel klopt.  Ik heb ook respect voor de meestal heel mooie beeldspraak die in het boek zit, meerdermalen was ik hiervan echt onder de indruk. Ook het absurde, ongemakkelijke van de situatie waarin Siem zich bevindt vind ik goed beschreven. Ik vind dat de beschrijvingen van de (deels) verknipte gedachten van de hoofdpersonen zowel afschuwelijk als interessant zijn. Ik vind echter ook een paar dingen minder aan het boek. Zo kom je niet te weten hoe het verder gaat met Aaron, Joni, Mike (en de andere personen in Amerika), wat ik heel jammer vind, omdat ik denk dat de confrontatie tussen Joni, Aaron en Aaron’s kind, waar hij niets van weet, heel interessant is. Ook denk ik dat een paar beslissingen die mensen nemen in het boek, nogal kwaadaardig ironisch zijn.  Siem’s zelfdoding bijvoorbeeld,  omdat hij niet weet dat als hij dat niet had gedaan en vervolgens open kaart had gespeeld in de Alpen, alles goed was gekomen.  Het feit dat ik de meeste gebeurtenissen zielig vond, betekent al dat ik me goed kan inleven en dat betekend weer dat het boek goed is geschreven. Ook vind ik het mooi dat je op het ene moment bijvoorbeeld Joni een trut vindt en op het andere weer erg met haar meeleeft.

maandag 28 mei 2012


Joe Speedboot ----------------------------------------------------- Literatuur of Lectuur?

Tommy Wieringa, Joe Speedboot
Amsterdam 2005, druk voor Grote Lijsters 2009   
269 Pagina’s
Genre: Psychologische Roman, omdat het boek gaat over de gedachten van Fransje, die niet kan praten en daarom eerlijk alle belangrijke gebeurtenissen van zijn leven beschrijft en zijn gedachten daarover erg uitwerkt.
Samenvatting: Gehaald van scholieren.com, nagelezen, cijfer: 9  Zie onder de rest van het verslag (omdat deze samenvatting uitgebreid is, wat nodig is om de diepgang van het boek door te krijgen, al is dit nog steeds best moeilijk)


aasdaasdaasdsd

Lectuur                                                                                                                                                                                   Literatuur
Ik denk dat het boek Joe Speedboot een goed voorbeeld is van een literair boek. Om mijn standpunt te bevestigen leg ik deze uit met een paar kenmerken van literatuur en lectuur:
-          In literatuur ligt de nadruk op de gedachten, sfeer en beschrijvingen. Niet zozeer op de handelingen.
-          In lectuur is de lezer geen personage in het verhaal
-          Literatuur kan afwijkend zijn van het heersende moraal, lectuur is dit niet
-          In lectuur heb je een chronologische volgorde, in literatuur kunnen flashbacks en dergelijke voorkomen.
-          In lectuur zijn meestal geen ingewikkelde persoonlijkheden, in literatuur zitten deze wel.

1.       De nadruk ligt op de gedachten, sfeer en beschrijvingen.
Ik vind dat dit zeer zeker geldt voor Joe Speedboot. Het boek gaat geheel over, wat Fransje denkt van bepaalde gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar hij niet  veel waarde aan hecht worden alleen kort genoemd.
Passages die hier bij passen zijn moeilijk te vinden, omdat de mening van Fransje meestal tussen korte beschrijvingen van de gebeurtenissen zitten. Een stuk wat wel een duidelijk voorbeeld is van beschrijving en mening is op pagina 13 te vinden: ‘Fantastisch dit….. de deuropening’ Fransje vertelt hier hoe hij zich voelt als zijn broers hem ergens in een of ander huis hebben gedumpt.
2.       De lezer is een personage in het verhaal.
Ook dit is zeer zeker het geval bij Joe Speedboot.  Het verhaal is geschreven met het ik-perspectief en de ik persoon is Fransje, die ook in de gebeurtenissen van het verhaal een rol speelt. Bewijs voor het ik-perspectief is al te vinden in het eerste hoofdstuk: hier vertelt Fransje over zijn periode in het ziekenhuis
3.       Afwijkend van het heersende moraal.
Handelingen van sommige personages gaan in tegen het heersende moraal of wijken hier van af, dit is nog een reden waarom Joe Speedboot een literair boek is. Bijvoorbeeld:
Mahfouz verlaat zonder iets te zeggen zijn vrouw, wat hier niet als moreel goed wordt beschouwd en vaart zomaar op een zelf gemaakte boot naar Egypte. ‘Kalm gleed… the way’
Pagina 131 t/m 134.
4.       Er zitten flashbacks in het verhaal.
Dit geldt ook voor Joe Speedboot. Bijvoorbeeld als PJ de dagboeken van Fransje leest, maar een beter  voorbeeld is als Fransje verteld hoe Joe zijn naam vond. ‘ Joe vertelde … wereld in’ Pagina 23 (De echte flashback begint bij ‘We hebben’ )
5.       Er zijn ingewikkelde persoonlijkheden.
In Joe Speedboot is een erg goed voorbeeld te vinden voor een ingewikkelde persoonlijkheid: die van PJ. Deze wordt zo goed mogelijk uitgelegd in een boek, wat Fransje leest en zijn mening over door laat schemeren.  ‘op donderdag .…. de eeuw’ pagina 226 t/m 231 (nota bene: de Tessel in deze passage is PJ, Fransje is hier al eerder achter gekomen)

Conclusie: omdat al deze 5 punten er op wijzen dat Joe Speedboot een literair boek is, heb ik dit zo aangegeven in de balk. Ik heb echter niet het boek als 100% literair aangegeven, omdat er nog andere kenmerken van literatuur en lectuur waar ik het niet over heb gehad. Ook heb ik boeken gelezen die veel meer literair zijn dan Joe Speedboot.
Samenvating: (NB: ik heb niet de hele samenvatting nagekeken op spelfouten. Bron: http://www.scholieren.com/boekverslagen/18903)
Deel I Penseel
De roman opent met de passage waarin de verteller Fransje Hermans (zoon van een niet onbemiddelde sloper in het dorp Lomark) zijn ogen opent na 220 dagen in coma gelegen te hebben. Om zijn bed staan zijn ouders en broers en hij ziet in hun ogen dat er is iets gebeurd in Lomark wat het leven van hen heeft veranderd. Er is namelijk een nieuwkomer het dorp Lomark binnengedenderd. Joe Speedboot is in de auto van zijn vader in het dorp tot stilstand gekomen in het huis van Christof Maandag: de zoon van de grootste asfaltfabrikant van de streek Helaas is de vader van Joe hierbij om het leven gekomen: hij was op de grill van de auto vastgeplakt. Joe Speedboot is natuurlijk niet de echte naam van deze nieuwkomer, maar hij heeft zich deze zelf aangemeten. De achternaam van zijn moeder is Ratzinger, maar hoe hij aan zijn voornaam gekomen is, zullen we voorlopig niet te weten komen. Joe durft dingen te doen die de andere Lomarkers niet durven: hij maakt zelfs bommen die soms op een ongelukkig tijdstip afgaan. Met recht schudt hij de saaie dorpelingen op die manier wakker, al wordt hij na een ontploffing van een bom in de buurt van de school zelf behoorlijk getroffen en gewond.
Om zich heen verzamelt hij de vrienden Christof en Engel, een kunstenaar in de dop. Aanvankelijk wordt Fransje  niet zo in de relatie met de andere vrienden betrokken: hij volgt hen wel, schrijft ook alles op in zijn dagboeken wat ze doen, want hij zich als doel gesteld de chroniqueur van Lomark te worden om zo in de toekomst zijn financiële bestaan veilig te stellen. Hij is wel jaloers op Christof, omdat hij van mening is dat die tussen hem en zijn grote idool Joe instaat. Hij gaat na het ontwaken uit zijn coma ook gewoon naar school: hersens heeft hij namelijk wel, al kan hij zich nauwelijks bewegen en al helemaal niet spreken. Alleen in zijn arm heeft hij een enorme kracht.
Het dorp krijgt een tweede impuls met de komst van Picolien Jane (PJ) een dochter van een Zuid-Afrikaanse tandarts die zich in 1993 in het dorp vestigt. Ze is heel erg mooi en Fransje is vanaf het begin meteen verliefd op haar. Dat is natuurlijk al een verkeerde illusie daar hij zo gehandicapt is als wat. Er kijkt geen enkel meisje naar hem. Die hebben meer oog voor de jongeman Engels die een echte womanizer is en kan krijgen wie hij wil. 

Een andere nieuwkomer in Lomark is de nieuwe vriend van Joe’s moeder die ze in Egypte heeft opgedaan. Deze zwarte Numibiër, Mahfouz Husseini, wordt door Joe al snel Papa Afrika genoemd. De Egyptenaar vertelt aan Fransje hoe hij zijn geliefde in Egypte heeft leren kennen. Later is hij bezig met het maken van een primitief zeilschip.(een feloek).
Joe Speedboot heeft in diezelfde tijd ook een mechanisch wonder verricht. Hij wil wel eens zien of het waar was wat de dorpelingen vertellen over het nudisme van de moeder van PJ en bouwt daarom in een afgelegen schuur zelf een primitief vliegtuig om haar op die manier stiekem te kunnen bewonderen. Fransje slaat alles van een afstandje gade natuurlijk om alles te kunnen beschrijven in zijn kronieken en hij ziet dat het vliegtuig inderdaad in staat is op te stijgen. Later in het verhaal mag hij van Joe zelfs een keertje meevliegen, al is het een heksentoer om de gehandicapte jongen in het vliegtuig te hijsen. Het is een prachtige maar steenkoude vlucht en bij de landing gaat alles maar net goed. Dat is Joe Speedboot ten voeten uit: hij blijft stoïcijns onder de bijna-crash.

Fransje heeft door zijn domme en vervelende broer Dirk inmiddels de alcohol leren kennen: hij is het plaatselijke vermaak van de Lomarkers, omdat tijdens het drinken veel alcohol uit zijn mond druipt. De lezer is intussen ook te weten gekomen dat het ongeluk van Frans veroorzaakt is door een grasmaaier. De vlijmscherpe grasmaaimessen hadden hem gemist, maar de trekker was over hem heen gereden. Daarna had hij lang in coma gelegen.

Mahfouz, de Egyptische vriend van Joe’s moeder is na enkele maanden flink gevorderd met zijn zeilschip. Bij de tewaterlating komt het hele dorp kijken hoe alles zal reilen en zeilen. Maar nadat Mahfouz om de hoek van de rivier is verdwenen, ziet niemand hem ooit meer terug. Joe denkt dat hij met de zeilboot gewoon teruggezeild is naar Egypte vanwege de controle die zijn moeder op zijn leven had willen uitoefenen. Zo heeft ze o.a. zijn paspoort ingenomen. 
Frans is, hoewel hij niet kan spreken en niet kan praten, niet dom, want hij is in staat om het eindexamen vwo te behalen.  Na het eindexamen willen Christof, Engel, Joe en PJ gaan studeren. Het is duidelijk dat Engel naar de kunstacademie gaat. Joe zou naar de HTS moeten vanwege zijn belangstelling voor de techniek (Het hele leven is namelijk beweging, is zijn credo) maar na een open dag is hij ervan genezen. Hij gaat ook naar de kunstacademie en moet daar eigen werk tonen: hij vervoert zijn hele vliegtuig naar de academie en de leerkrachten zijn daarvan erg onder de indruk: hij wordt aangenomen bij de studie Autonoom. Christof gaat rechten  studeren en PJ zal letterkunde in Amsterdam gaan doen. 

Het driemanschap is daarmee wel verbroken: de ooit zo ijzersterke constructie van de drie vrienden is kapot, want Fransje mag van zijn ouders niet studeren: hij moet gaan werken. Zijn vader heeft een baantje voor hem bedacht: hij moet langs de deur om oude kranten op te halen, deze nat maken en in een papierpers papieren briketten voor brandstof maken. Hij kan namelijk met zijn sterke arm de papierpers bedienen en er is veel vraag naar deze goedkope vorm van brandstof. Fransje doet het met veel overgave en hij voert de productie van de briketten tot grote hoogte op, wat volgens zijn vader de prijs van de briketten aardig drukt. Hij krijgt derhalve minder geld van zijn vader, maar zijn moeder zorgt er stiekem voor dat hij toch een aanvulling op zijn loon krijgt. Het meeste geld brengt hij overigens naar de kroeg want hij heeft de smaak van alcohol behoorlijk te pakken gekregen. Dat leidt een keer tot een enorme worstelpartij: hij knijpt bijna de strot van een overigens heel sterke dakdekker dicht, al komt hij zelf ook niet helemaal ongeschonden door de strijd.

Joe Speedboot keert terug naar Lomark: hij houdt zijn studie voor gezien. In Amsterdam heeft hij PJ ontmoet of liever zij hem, want hij was behoorlijk stoned geraakt in een coffeeshop. Hij treedt in dienst bij Christofs vader als shovelmachinist. Wanneer er kermis in het dorp is, is er ook een Muizenstad. Joe en PJ die op bezoek is bij haar ouders, gaan naar de Muizenstad, terwijl Frans hen op een afstandje gadeslaat. Tot zijn schrik ziet hij dat de wrede PJ in staat is een muis te isoleren van de rest van de muizen. Op een dag heeft Joe weer een nieuw idee:hij wil met Fransje de armworstelwedstrijden in Europa af om op die manier aan de kost te komen. Er zijn flinke geldprijzen te verdienen. Maar Fransje weigert op zijn voorstel in te gaan: hij heeft zijn levensbestemming gevonden in het maken van de briketten en het beschrijven van de lotgevallen in zijn dorp. PJ ziet als ze een keer op bezoek is, zijn grote aantal schriften waarin hij de geschiedenis van Lomark heeft beschreven. Ze vraagt of ze iets mag lezen. “Je bent de ideale schrijver”, vindt ze “Je ziet alles en je zegt niets” “Dat is de definitie van God “, schrijft Frans op een blaadje.

Aan het einde van dit deel brengt hij met Joe een bezoek aan de sloperij van zijn vader. Hij is er nog nooit geweest. Zijn vader schrikt zich wild, als Fransje ineens voor hem staat. Als Fransje zijn ogen volgt, ziet hij een enorme muur van papieren briketten. Er blijkt nog nooit één briket verkocht te zijn en al die tijd heeft zijn vader hem dus eigenlijk bedrogen. Het is een enorme desillusie voor de jongen en daarmee sluit hij deel I van zijn leven nl. zijn schrijverscarrière af. 

Deel II Zwaard
Na de desillusie van de papierenbriketten rest Frans nog naar één ding: hij zal armworstelaar worden. Joe zal hem daarbij begeleiden als zijn manager en trainer. Op twee manieren bereidt Frans zich voor. Op mentaal gebied door het lezen in het boek van de samoerai, Het boek van de vijf ringen. Deze strijder heeft namelijk een aantal adviezen opgeschreven om de tegenstanders te kunnen verslaan. Op fysiek gebied traint hij tegen de dommekracht Hennie Oosteloo, die hij na een aantal trainingen gemakkelijk de baas kan. Het eerste wedstrijdoptreden is in Luik, waar hij verrassend tot de finale weet door te dringen. Vijfduizend gulden is zijn prijzengeld en Joe neemt daarvan de helft. Frans geeft 1000 gulden aan zijn moeder, die het geld eigenlijk niet wil aannemen. Frans weet inmiddels wat hij fysiek tekort komt en gaat zijn armkracht nog meer ontwikkelen: hij weigert nog de spuit met doping, maar hij accepteert wel hormonenpreparaten (bijv. creatine) als voedselsupplement om zijn spierballen in zijn ene arm nog wat meer op te blazen. Intussen is ook PJ teruggekeerd uit Amsterdam waar ze met de schrijver Arthur Metz verkeerde. Aangezien die zijn handen niet kan thuishouden, verlaat ze hem en keert terug naar Lomark. Nu zijn ze vaak weer met zijn drieën: Joe, Frans en PJ.
Frans is in training voor wedstrijden in Rostock. PJ geeft aan dat ze wel meewil naar die wedstrijden en aangezien Frans haar als zijn muze ziet (hij is nog steeds erg verliefd op haar) stemt hij erin toe. In Rostock gaat hij voor de overwinning en wanneer die hem ten deel valt, willen ze het vieren in die stad. Ze overnachten in een hotel:: PJ krijgt een kamer alleen; Joe en Frans zullen er één delen. Ze drinken nog flink wat alcohol en als Frans ’s nachts weer wakker wordt, is het bed van Joe onbeslapen. Hij begrijpt dat Joe naast of op PJ ligt en is woedend van jaloezie. Het liefst zou hij hen beiden doden. Vanaf die tijd hebben Joe en PJ min of meer verkering. Joe vertelt veel van zijn ervaringen met PJ aan Frans. Alleen de seksdetails houdt hij voor hem verborgen. Frans wil hen beiden het liefst uit zijn systeem verwijderen. Joe is aan een volgend nieuw idee begonnen: hij wil met een shovel aan Parijs-Dakar deelnemen. Daartoe voert hij de machine flink op. Hij bouwt hem in dezelfde loods als waar hij in deel I het vliegtuig heeft gebouwd.

Frans, PJ en Joe nemen weken later deel aan een toernooi voor armworstelaars in Halle. Als Joe naar huis belt, hoort hij dat Engel plotseling is overleden. Ze rijden halsoverkop naar huis waar ze vernemen dat Engel om het leven is gekomen, omdat er een hond die van een flat viel, op zijn hoofd terecht gekomen is. Ze wonen met zijn allen de begrafenis bij: de pastoor houdt zijn standaardpreek. Wanneer Frans na de begrafenis naar Radio I luistert, hoort hij een interview met de schrijver Arthur Metz over diens nieuw verschenen roman “Om een vrouw” Hoewel hij slecht formuleert, vermoedt Frans dat het een autobiografische roman is over PJ. Hij bestelt de roman en hij leest over de ervaringen van de schrijver met ene Tessel (PJ heet van haar achternaam Eilander) In Zuid-Afrika was ze door een opmerking van haar moeder bang voor het dik-zijn geworden en ze was in Nederland radicaal een andere weg ingeslagen. In Lomark zag ze dat ze populair was bij de jongens en ze wilde daarin zoveel mogelijk bevestigd worden. Daarom probeerde ze zo veel mogelijk mannen aan de haak te slaan. Tijdens de relatie die ze met Metz onderhield, had ze wel negen andere mannen gehad. Eigenlijk zou de roman “De hoer van de eeuw”moeten heten, maar daar wilde de uitgever niet aan. PJ leed aan boulimie en was in feite een onmogelijke vrouw om mee samen te wonen. Met de roman heeft Metz wraak genomen op het meisje van zijn dromen. PJ was in feite een monster. Seks was PJ ’s vervanging voor intimiteit. Het lezen van de feiten in de roman is toch wel een desillusie voor Frans en hij twijfelt eraan of hij het boek moet laten lezen aan Joe, maar die weigert dat.
 
Hij wil haar gewoon meenemen naar Poznan, waar een groot internationaal armworstelaarstoernooi wordt gehouden en de wereldkampioen Islam Mansur aanwezig is. In de vierde ronde moet Frans tegen hem, maar de man is zo sterk dat hij zijn arm doormidden breekt. Nu kan Frans helemaal niets meer, want zijn sterke arm moet in het gips. Hij is dus helemaal aangewezen op Joe en PJ. Ze overnachten in een hotel en bij het vertrek moeten de paspoorten worden opgehaald. PJ kijkt naar de echte naam van Joe Speedboot en ziet dat zijn voornaam Achiel Stephaan is. Nogal begrijpelijk dat Joe zijn naam jaren geleden heeft veranderd: Achiel is zo’n onbenullige Vlaamse naam en daarom meteen de achilleshiel van zo’n originele jongen. Frans voelt veel schaamte omdat hij ook in het paspoort heeft gekeken en het vertrouwen van zijn vriend beschaamd heeft. Onder zijn oude naam is Joe eigenlijk gewoon naakt en heeft PJ macht over hem gekregen. Terug in Lomark gaat Joe weer verder aan de bouw van zijn shovel voor Parijs-Dakar. PJ verzorgt intussen Frans en tekent een afbeelding van Islam Mansur op zijn gips. Ze is nu zo dichtbij dat Frans een erectie van haar krijgt. Ze voelt in zijn kruis en trekt hem zachtjes af. Dan is de grote dag aangebroken dat Joe naar de rally afreist. De vader van Christof sponsort hem: hij heeft immers een asfaltfabriek en ook andere bedrijven uit Lomark sponsoren hem. Op RTL 5 is hij dagelijks via de tv te bewonderen en heel het dorp is trots op hem, want hij worstelt zich werkelijk met zijn shovel naar de laatste etappe. Dan is hij ineens spoorloos en alleen Frans heeft het in de gaten dat hij de laatste etappe naar Sharm- el- Sjeik, dat in de buurt van het dorp van Papa Afrika gelegen is, doelbewust verlaat. De daar achter te laten shovel is een geschenk van Joe Speedboot voor Papa Afrika.
PJ heeft bij afwezigheid van Joe de gelegenheid te baat genomen om de dagboeken van Frans te lezen: ze leest natuurlijk ook dat Frans op haar verliefd is geweest. Ze wordt er zelf ook opgewonden van. Frans brengt de roman van Arthur Metz ter sprake en zij vraagt Frans wie hij gelooft: Metz of haar ? Frans heeft weinig keus en daarna gaan ze voor de eerste keer met elkaar naar bed, wat een geweldige sensatie voor beiden blijkt.

Deel III En toen
We schrijven vele jaren later. Christof heeft PJ een keer gevraagd hem te vergezellen op een studentenfeest en daarna krijgen die twee een relatie. PJ zoekt natuurlijk naar meer vastigheid in haar leven. Ze blijkt zwanger te zijn en het komt tot een groot huwelijksfeest. Joe heeft het dorp uit rancune daarover verlaten en niemand verneemt meer iets van hem. Wanneer ze van haar schoonvader een paard krijgt, komt er plotseling een vliegtuig over zetten met een grote sleep waarop de tekst “ Hoer van de eeuw”. Joe heeft  blijkbaar het boek gelezen. Bij het zien van de tekst kijkt PJ naar Frans. Want ondanks het feit dat ze met Christof trouwt, gaat ze nog altijd naar bed met Frans. Hij kan immers fantastisch vrijen. Misschien is het kind dat PJ draagt zelfs wel van hem. En zo gaat het leven in Lomark zijn gangetje. De E981 is intussen aangelegd, met geluidschermen en al en achter die geluidsschermen gaat het leven in Lomark gewoon door.  

vrijdag 27 april 2012

Verwerkingsopdracht 2


Verwerkingsopdracht 2: Motieven

In taal zijn motieven elementen die binnen een verhaal terugkeren.
In muziek zijn motieven korte muziekstukjes, die een speciale betekenis hebben of karakteristiek zijn voor een muziekstuk. Door deze definities kun je concluderen dat een motief in een boek ongeveer het zelfde is als een motief in muziek. 


Enkele voorbeelden van heel duidelijke motieven in muziek zijn te vinden in:
De 5e Symfonie van Beethoven
De Darth Vader theme uit Star Wars
Another one bites the dust van Queen
De theme van The Godfather
We will rock you van Queen
De theme van The good, the bad and the ugly
De achtergrond muziek van Losing my religon door R.E.M. (minder duidelijk)
De meeste Legend of Zelda themes (bijvoorbeeld: lost woods theme)
Vrijwel alle Dupstep
Hurt van Jhonny Cash (achter grond muziek)


Links:
5e Symphonie v. Beethoven           http://www.youtube.com/watch?v=_4IRMYuE1hI
Darth Vader Theme                       http://www.youtube.com/watch?v=sWhmXoEr9z0&feature=fvst
Another one Bites the Dust             http://www.youtube.com/watch?v=eqyUAtzS_6M&ob=av3n
The Godfather                                http://www.youtube.com/watch?v=bY5tNNX-rNk
We will rock you                            http://www.youtube.com/watch?v=-tJYN-eG1zk&ob=av3n
The Good the Bad and the Ugly      http://www.youtube.com/watch?v=h_zeiKrRTuk
Losing my Religion                          http://www.youtube.com/watch?v=if-UzXIQ5vw&ob=av3e
Lost Woods Theme                        http://www.youtube.com/watch?v=qIyaVwrDro4 (dit deel herhaalt)
Dupstep                                         http://www.youtube.com/watch?v=fR3MMOWWv7A
Hurt                                               http://www.youtube.com/watch?v=SmVAWKfJ4Go&feature=fvst

Verwerkingsopdracht 1


 Verwerkingsopdracht 1: Omslagen.

Ton Anbeek, Vast.
De kaft van dit boek vind ik onaantrekkelijk, om maar niet beledigend te zijn. Ik beschouw een kaft als een aandachtstrekker, als die me aanspreekt lees ik de beschrijving op de achterkant, maar ik ga het boek pas lezen als die beschrijving me bevalt. Deze kaft is een goed voorbeeld van een boek waarbij ik de achterkant niet eens zou bekijken. De kaft spreekt me gewoon totaal niet aan. Als ik de achterkant wel had gelezen had ik het boek zelf nog steeds niet gelezen, het onderwerp past niet bij mijn smaak voor boeken. Ik denk dat ik, als ik het boek zou lezen, het ook niet interessant had gevonden.

Tommy Wieringa, Joe Speedboot
De kaft van dit boek vind ik zozo, ik vind het geen aantrekkelijke voorkant, maar ik zou de achterkant een kans geven. De achterkant vind ik niet goed, het moedigt me niet aan het boek te lezen. Het fragment echter zorgde er voor dat ik het boek wel wil lezen. Het lijkt me een leuk boek. Ik vind het jammer dat de beschrijving op de achterkant zo slecht is dat ik me daardoor niet in het boek interesseerde terwijl het eigenlijk een leuk boek lijkt.

Maarten ’t Hart, De zonnewijzer
De kaft van dit boek vind ik ook niet echt aantrekkelijk, ik zou echter wel de achter kant lezen omdat de titel in geen zin iets met de kaft te doen heeft, dat maakt me nieuwsgierig. Door de achterkant echter zou ik het boek lezen, vooral de notificatie over echte ‘ ’t hart humor’ sprak me aan. Ook het fragment vond ik leuk dus ik denk dat de achterkant een reëel beeld geeft van het boek.

Renate Dorrestein, Een hart van steen
Dit boek heeft weer een kaft die mij totaal niet motiveert om de achterkant te lezen. Omdat ik het fragment ook helemaal niks vond, heb ik de achterkant bij dit boek niet eens een kans gegeven: door het fragment wist ik gewoon dat het geen boek voor mij was.

Herman Koch, het diner
Ik weet niet wat mijn reactie op de kaft van dit boek zou zijn, omdat ik standplaatsgebonden ben: dit boek heeft een lange tijd bij ons op tafel gelegen en mijn ouders vonden het een goed boek. De kaft geeft mij nu een soort ‘gevoel alsof je thuis bent’. De achterkant kon ik niet vinden op internet, maar de fragmenten en het boekverslag van Joris doen mij vermoeden dat ik het boek wel leuk zou hebben gevonden

Meest aansprekende omslag: Het diner
Verkooptechnisch: allen die mij hebben gemotiveerd de achterkant te lezen : het diner joe speedboot, de zonnewijzer

dinsdag 28 februari 2012

Het Gouden Ei

Het Gouden Ei
Tim Krabbé
1984

-          Heeft het onderwerp je aan het denken gezet?

Ja, ik vind het schokkend dat iemand een ander mens vermoord, omdat hij/zij wil weten hoe het is en of hij/zij daarmee weg kan komen. Ook lijkt het alsof Raymond weinig moeite hoeft te doen om zijn plan in werking te zetten: Hij is leraar scheikunde, bestelt een of andere stof, laat dat reageren met een stof uit het kabinet en hij heeft een verdovend middel. Er staat in de krant dat ergens een wapenhandel is opgerold, hij gaat daar heen en koopt een pistool. Ook komt hij er mee weg om in zijn regio verschillende vrouwen, bijna of helemaal met hem mee te lokken, zonder dat dit bekend wordt. Dit heeft me zeer ongerust gemaakt, maar dat is niet helemaal terecht; beveiliging tegenwoordig is beter dan 40 jaar geleden. Bovendien is dit  boek fictie.



-          Wat zou je hebben weggelaten, toegevoegd of veranderd?

Ik zou wel allemaal dingen hebben veranderd, maar dat zou het boek slechter maken. Het boek klopt van alle kanten, alles sluit op elkaar aan en past in elkaar. Dingen die ik had veranderd zijn: Ik had meer een detective van het boek gemaakt denk ik, ik had misschien (maar waarschijnlijk niet) Saskia laten dood gaan en meest waarschijnlijk een happy end. Als ik er toch voor had gekozen om Saskia te laten sterven had ik het verhaal zo geschreven dat Rex Raymond’s aanbod niet aan neemt en dan een zoektocht inzet en uiteindelijk wraak neemt. Dat is wat ik zou doen als ik het boek had geschreven, maar dat is veel slechter dan wat het nu is en dus ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan



-          Kwamen er teveel gebeurtenissen in het boek voor, of was het juist goed?

Er komen helemaal niet zoveel gebeurtenissen voor in het boek, maar ik miste niets en er waren ook niet echt stukken die overbodig waren (als ik er een moest noemen, dat stuk in Zuid-Italië), dit komt omdat het boek kort is en alles wat niet belangrijk is wordt weggehaald. Ik dacht eerst altijd dat korte boeken niet goed konden zijn omdat er niet veel gebeurtenissen in kunnen, dit boek heeft dat totaal veranderd; het boek nadert perfectie; niets overbodigs en al het essentiële.



-          Hoe heb je de afloop ervaren?

De afloop van dit boek is echt origineel, ik had het totaal niet zien aankomen, toen Raymond naar Rex toe kwam dacht ik echt van: ‘Wat…..?’ Het einde (dat Rex er achter komt dat Saskia levend is begraven, sluit perfect aan op eerder waar Rex nadenkt over Saskia’s grootste nachtmerrie: Het Gouden Ei.



-             Levensecht?

Dit is een van de redenen waarom ik dit boek zo goed vind, alles wat er in voor komt kan echt gebeuren (behalve misschien die stalker op het einde, die is een beetje willekeurig). Dat is ook eigenlijk wel schokkend; dat iemand in die tijd een misdaad had kunnen plegen en er zonder veel moeite mee weg komen.



-             Goed inleefbaar?

Ja, ik kon me zeer makkelijk in Rex inleven. Eigenlijk verbaast het mij als mensen zich niet in personen kunnen inleven. Ik heb dat namelijk in elk boek dat ik lees wel. Ik bedoel, het is de bedoeling van een boek dat je met de hoofdpersoon mee gaat in bepaalde gebeurtenissen, ik snap niet hoe je je niet een kan voelen met de hoofdpersoon als je meer dan 20 pagina’s in een boek hebt gelezen en je het geen totaal stom boek vind.



-          Goed gekozen vertelperspectief?

Ik vond het vertelperspectief goed gekozen, als je de hoofdpersoon laat dood gaan is de ik-persoon een beetje crux en voor het verhaal zelf is het echt nodig dat Rex de hoofdpersoon is. Het is ook mooi, omdat je nu ook Raymond zijn voorbereiding helemaal kan lezen (wat toch het grootste gedeelte van het boek is) zonder heel erg boos op hem te zijn, omdat je ik-persoon door hem ernstig verdriet krijgt.



-          Flashbacks? Maakte dit het verhaal lastig leesbaar?

Het boek is ongeveer zo opgebouwd: Het begint met de ontvoering uit Rex zijn oogpunt, daarna een moment in de toekomst ten opzichte van de ontvoering, waar hij zijn 2e vrouw ontmoet. Dan volgt een stuk over hoe Raymond de ontvoering en moord voorbereidde en als laatste weer een stukje uit het oogpunt van Rex, weer na de ontvoering waar Raymond naar hem toe komt en ook Rex vermoord. De enige tijdssprong, die mij echt moeite kostte om in te komen was de eerste; ik zat heel erg in het verhaal en dacht dat er een soort ‘wodunnit’ zou komen, maar opeens was je 6 jaar later, waarin Saskia nog steeds niet was gevonden en Rex was verder aan het leven. De andere tijdssprongen stoorden me totaal niet.



-          Waren woordkeuze en zinsbouw moeilijk of gemakkelijk?

Gemakkelijk. Ik heb totaal geen moeite gehad met het lezen van dit boek, bij andere boeken zoals De Tweeling (zie hieronder) lees ik niet zo veel pagina’s per uur (omdat het saai of moeilijk is), maar bij dit boek haalde ik zeker de 150 pagina’s per uur wel (ik heb het in ongeveer 40 minuten uitgelezen)



-          Waren er zinnen of fragmenten in dit boek die je zou willen onthouden omdat ze goed, mooi, humoristisch, gevoelig of beeldend waren? Welke?

Omdat dit boek meer een kort verhaal is wil ik eigenlijk het hele boek wel onthouden, het boek is gewoonweg heel erg goed. Ik wil dit boek onthouden omdat het laat zien, dat je in een verhaal alles op elkaar kan laten aansluiten en dat het boek een perfect geheel is. Ik heb dit nog niet eerder in een ander boek opgemerkt (misschien omdat ik te jong was, misschien omdat dit boek gewoon heel goed is, misschien omdat dit alleen kan bij korte boeken en ik die normaal niet lees).




Beknopte verhaalanalyse en beoordeling

Titel: Het Gouden Ei
Auteur: T. Krabbè
Verschijningsjaar: 1984

Subject
Uitwerking
Inhoud
Rex en Saskia gaan vakantie houden in Zuid-Frankrijk, ze zijn smoorverliefd, maar Saskia wordt ontvoerd en niet meer teruggevonden. Rex start na jaren weer een zoekactie op en de dader komt naar hem toe en verteld dat Saskia dood is, hij biedt Rex de kans aan er achter te komen wat er met Saskia is gebeurd. Rex neemt deze kans aan en ook hij wordt vermoord om te weten wat er met Saskia is gebeurd: Haar grootste nachtmerrie: het gouden ei
Thema (hoofdonderwerp in abstractie)
-          Het verliezen van je meest geliefde
-          Ontvoering
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden)
-          Liefde
-          Gedachtespinsels
-          Dood
Personen
-          Rex Hofman, hoofdpersoon, zijn vrouw Saskia wordt ontvoerd.
-          Saskia Ehlvest, vrouw van Rex, wordt ontvoerd bij een benzinestation en daarna gedood
-          Raymond Lemorne, de man die Saskia ontvoerde en doodde en daarna Rex aanbood haar lot te ondergaan.
Historische tijd en ruimte
Drie periodes:
-          1950
-          1971-1974
-          Ongeveer 1980

Vier plaatsen:
-          Verschillende plaatsen in  Frankrijk – Total-Station – Amsterdam – Plaats in Zuid - Italië

Titelverklaring
Onderschrift
-          Bougainville is het symbool van een onbereikbaar paradijs
-          Een gedenkschrift

Verteller (perspectief)
Hij = Rex
Hij = Raymond
Genre
Novelle (kort verhaal)

Spanning
-          Wanneer Saskia niet terug komt van het benzine station
-          Wanneer Raymond zijn plan voorbereid
-          Wanneer Rex Raymond’s aanbod accepteert en je niet weet wat er gaat gebeuren
Stijl
Vlot, maar serieus verteld
Veel sprongen in de tijd

Waardering in recensies
Critici waren zeer lovend
Persoonlijke waardering
Echt een diepgaand boek, het was kort, maar toch een van de best uitgewerkte en boeiende boeken die ik ooit heb gelezen, ik geef het boek een 9